LIQENI
Ka sy të kaltër të lulëzuar dalëngadalë
Është si vasha të cilën e zë gjumi në blerim
Kur mbi të lëshohet mjegulla e bardhë
Sytë i zverdhen e i thahen si gruas së vejë
E mbi të bie dimensioni difuziv
Kundërmon një koloni algash
Pranë flakës së llambës së aladinit
Varur në një dru në pogradec
Një vesh i futur në boshllëkun përfund valës
Një bri i thyer
Përballë shkëlqen një terracë e gjerë
Ku pushojnë pulëbardhat
Dhe disa rreze të shqetësiara
Disa britma të kësobotshme
Disa sheshe pasqyrohen si rrënoja
Dhe flasin një gjuhë të lashtë
Lulet buzëqeshin në breg
Rritet gjuha e baticës
Që ta prekë edhe një dreg tjetër më të largët
Pastaj lëndohet dhe ia jep vajit
E shqetësuar nga dhembja
Që ruhet në një anije katragjyshore
Pas një shkëmbi të mbuluar me myshk
Nga lartësia e krenarisë
Shihet fundi
E në fund fshati magjik fosil
Një skelet i mbledhur kuspull aty pranë
Ndjehet rraskapitja e mundimi
që ia kanë bërë minjtë e bregut
Dhe brejtjet nga bishat e ujit
Nga fundi del e rritet kumbimi
Një shkumë që noton në syprinë
Lëviz si gjarpër në shtegun e spiraltë
I lidh të kaluarën dhe të tashmen
Me një gjurmë desareti
Dhe me një shkrim të lashtë të palexueshëm
Diçka me yje i shpon rrezet
O liqen i blertë liqen i blertë
Ligjërime e rrëfime të harresës
Midis meje jehonës që vjen nga lashtësia
Në qerpikun e një peshkatari
Të mbetur në fshatin nën ujë
Një lëmsh guaskash
Rreth tyre herë vallëzon peshku i artë
Herë del në sipërfaqe
Mbi një gjeth që vjen nga driloni mbi një gjeth
Një copë fjale e mermertë
Në dri në fund të drinit
Ngre krye bukuroshja e homerit
Dhe një këngë e gligorit
Duken dylbitë e Tahsinit
Përmbi valë vallëzon
Një barkë e livadhisë
Pastaj liqeni bie në gjumë
2.
Gratë nga verandat i mbulojnë pllakat e gramofonit
Nuk duan këngë tjera
Përveç asaj të liqenit
Nuk duan as pamëni të zymtë
Po e duan gazmore e të bukur
Atëherë vjen mbrëmjadhe nis të hedhë yje në liqen
Të gjitha largësitë mbahen dorë për dore
Dhe shikojnë drinin si ndahet nga liqeni
duke u përshëndetur me këngë
dhe kalojnë tingujt nga përralla në përrallë
Poezi nga Asllan SELMANI
Zgjodhi Xhabir AHMETI