Ndërsa ti fle

‘i yll papritur bie mbi pemë

dikush do të vdes ndoshta

era e jugut prek gemat lehtë

ndërsa ti fle larg çdo gjëje të vërtetë

‘i qen leh çuditshëm

e askush nuk e dëgjon

veç unë e kaloj kodrën e vij

me udhë të gjatë në shpinë

e lule venitur të pranverës në gji

e silueta jote lëviz për në kënetë

me shtambë uji në dorë

ndërsa ti ende fle e qetë

Poezi nga Nexhat Halimi