Letër Ermirës

Ashtu si shumica, e njohtova përmes ekranit kur udhëhiqte programin për fëmijë në gjuhën shqipe në RTM. Vogëlushja urbane, e lirshme në komunikim, e sigurtë në vete por jo në masë që të duket antipatike. Të tjerët që erdhën pas saj në programet e atij formati, aty dhe në televizione tjera, më dukeshin sikur mundoheshin të jenë si Ermira.  Ose unë i shihja me sy të tillë.

Ende e mitur u bë model pozitiv në komunikimin publik.

Kur një fytyrë, sidomos televizive, humbet nga orbita jemi të prirur të mendojmë se ndërkohë mbindërtohet dhe një ditë do kthehet ende më e mirë se sa e mbajmë mend.

Ashtu dukej edhe Ermira kur u rikthye pranë Arbër Xhaferit.

(Një mik që kishte bërë stazh pune në organizatat ndërkombëtare dhe asistonte në takime të larta politike thoshte se prej të gjithë politikanëve, shqiptarë e maqedonë, Ermira flet anglishten më të pastër. Dhe për mbamendjen e saj thoshte se është fotografike, çka regjistrohet njëherë nuk fshihet më).

“S’ka ajo fytyrë për politikë, sa mirë duket, dhe sa e re” komentoheshte atëherë.

Gabim.

Politika ka shumë nevojë për fytyra të bukura, sidomos të gjinisë femërore nga shkaku se fjala e tyre duket më bindëse. Rasti i fundit me Prokurorinë speciale e vërteton këtë.

Politika ka nevojë për sjellje dhe pamje qytetëruese: skena publike në Maqedoni gjatë kohë dominohet nga katundarllëku në kuptimin mental të fjalës. Mendje të ngushta provinciale të njerëzve që nuk kanë udhëtuar sa duhet. Ambientet gjysëmprovinciale dhe rrejshëm puritane e patjetërosojnë udhëtimin si ventilim i mendjes dhe ngritje e kritereve. Udhëtimet virtuale janë ok, por nuk mjaftojnë. Ermira e përmbush këtë kusht të rëndësishëm.

“Nuk bëra një kapital nga politika”, më tha gjatë një bisede.

Iu përgjigja se ky është kapitali i saj më i madh. Trashëgimia që Albesin do ta bëjë më të pasur.

…Pas instalimit të demokracisë që mobilizoi një pjesë të mirë të klasës së arsimuar shqiptare, filloi të përvijohet mendimi se profesionistët  duhet të kontribojnë aty ku janë dhe mos “ndoten” me politikë.

Edhe kjo gabim.

Profesionistët i hyjnë politikës me vetëbesimin se kanë ku kthehen dhe ku ndihen mirë.

Nuk e kanë gërçin e atyre që janë të rastësishëm në politikë. Dhe si të tillë janë të prirur t’u mbeten më shumë lojalë parimeve se sa diktateve.

Nuk është që pajtohem me gjithçka që vepron ajo.

Por mbetet bindja standardet që vendosi Ermira në angazhimin politik janë padyshim të larta.

Kombinim i qëlluar i zgjuarësisë kombëtare dhe kospomolitizmit.

Arsimim cilësor dhe kulturë e gjerë…Ermira është bashkëbiseduese me të cilën ora ik shpejt.

Ndikimi i rretheve tjera kulturore që e mbron nga të menduarit “me kallëp”.

Shkallë të ngjitura ngadalë që të mbrojnë nga marramendja kur arrin “lartësitë”.

Dhe një fëmijë i buzëqeshur për dore që e reflekton nënën e vet.