Realiteti i dhimbshëm politik i ditëve të sotme

Të qendruarit vertikalisht në politikë është gjëja më e vështirë, pët të mos thënë e pamundur. Në politikë, me këmbëngulësi dhe vendosmëri e pamundura bëhet e mundur, dhe e kundërta, me mossyqeltësi, papërkujdesje dhe mosangazhim koherent, edhe e mundura bëhet e pamundur, apo siq thotë populli; “zogu mund të dali lehtë prej grushti”. Prandaj, nuk është e rastësishme ajo thënja famoze në politikë; “Kurr mos thuaj kurr” (“mai dire mai”).

Politikanët e ditëve të sotme, jo vetëm që nuk po mund të qendrojnë vertikalisht në qendrimet e tyre politike, nuk po mund qendrojnë ulur në b…..e tyre, janë bër sikur shishja e rrubullakët, duke rrëshqitur nga njëri skaj në tjetrin tavolinave të Brukselit, Vjenës dhe Washingtonit.

Herë bëhen të djathtë e herë të majtë, duke mos mundur të qendrojnë në epiqendër të interesave shtetërore dhe kombëtare, ngase nuk i lejon interesi i tyre persoanal, egoja e pafundme për pushtet dhe privilegje.

Politikanët e korruptuar, popullatës i kthehen vetëm në prag të fushatave zgjedhore, duke ju kërkuar lëmosh për dhënjen e votës, disa duke i manipuluar, duke ua vjedhur votën me mashtrim në këmbin të ndonjë vendi pune, tenderi apo edhe më keq, të blerjes së votës së drejtëpërdrejtë (me çmim tepër të ulët) ditën e votimit!

Psikologjia e pasurimit të politikanëve përmes plaçkitjes së buxhetit të shtetit, kryesisht e qeveritarëve, është bërë impuls negativ i rritjes së krimit të organizuar dhe korrupsionit nëpër të gjitha institucionet e vendit, grupeve dhe klaneve mafioze e deri të hajnat e shumtë ordiner që vjedhin dhe demolojnë shtëpitë e boshatisura dhe pronat e mërgimtarëve tanë.

Në të gjitha rastet, organet e rendit (policia), prokuroria dhe gjykatat e tërë punën e tyre e kryejnë me përshkrimin e rasteve, për t’i deklaruara të mbyllura ato me konstatimin përfundimtar; “hetimet vazhdojnë”.

Ky është realiteti i hidhur dhe tepër i dhimbshëm në Kosovën e ditëve të sotme, që e sollën kush tjetër pos kësaj klase të papërgjegjshme politike, kjo klasë e kusarëve politik të pasluftës, e në veqanti të pas 17 shkurtit 2008-të!

Jo pa të drejtë gishtin e drejtojmë gjithmonë prej liderëve shtetëror, qeveritarëve, partive në pushtet, duke anashkaluar me të padrejtë opozitarët, që shumica prej tyre që 16 vite rresht janë ushqyer nga i njëjti “kazan” politik.

I negociuan pamëshirshëm, bashkarisht pozitë dhe opozitë interesat vitale të Republikës së Kosovës me Serbinë gjakatare, poashtu marrveshjen famëkeqe të 19 prillit 2013 në Bruksel, të nënshkruar nga kryeministri i vendit, e ratifikuan bashkarisht deputetët e të gjitha subjekteve politike në parlamentin e Republikës së Kosovës, me përjashtim të VV-së.

Andaj, i vetmi subjekt politik, që është për t’u admiruar në këtë aspekt, është Levizja Vetëvendosje, e cila në raport me bisedimet e pabarabarta dhe tepër të dëmshme për shtetin e Kosovës, ka qenë gjithmonë e prerë dhe e palëkundur; Jo bisedime politike me Serbinë pa njohje paraprake të shtetit të Kosovës nga ana e kësaj të fundit,…vendosjen e reciprocitetit në të gjitha fushat, jo ndarjes etnike të vendit e deri tek kundërshtimi i vazhdueshëm i “Zajednicës”, apo siq po i thonë ndryshe qeveritarët kosovar, “Asociacioni i komunave serbe”, kësaj bërthame të shtetit serb në mbrendi të Republikës së Kosovës.

Konvertimi i shpesht i politikanëve nga një subjekt politik në tjetrin, bëhet kryesisht shkaku i mosmarrveshjeve rreth “gjahut” politk, me rastin e ndarjes së posteve ministrore, caktimit të listave për deputet e deri tek ndarja e “gjahut” tjetër nga ndarja e tenderëve, shitjes së aseteve publike dhe shtetërore.

Së paku deri më tani, nuk ka ndodhur qoftë mbrenda solit të njëjtë (të njëjtës parti politike) apo mes subjekteve të kundërta, të krijohen mosmarrveshje deri në hasmëri për interesa madhore të vendit.

Zajednica dhe demarkacioni nuk është që kanë filluar nga dje, është një histori pak më e gjatë, sikurse që është e gjatë (mbi 16 vjeqare) ndarja e qytetit të Mitrovicës dhe pjesës veriore të vendit,…për të cilat asnjëherë deri më sot nuk i kemi parë liderët partiak të “kacafytën” kaq ashpër me njëri-tjetrin!

Prandaj, me të drejtë nga pjesa dërmuese e qytetarëve të vendit, konfliktet e fundit politike në vend, nuk i vlerësojnë ndryshe, por si konflikte për interesa personale për mbajtjen, respektivisht marrjen e pushtetit.

Largimin e kësaj psikologjie të keqe, mund ta bëjë vetëm një klasë e re dhe e pakorruptuar politike, me program të qartë kombëtar, me projekte të gatshme zhvillimore për vendin dhe me një qasje më pragmatike ndaj shtetit dhe interesave të qytetarëve të vendit.