Honorifico, Comendador! Po të të kish dhënë Zoti më tepër jetë, në mot me siguri do të ishe në Shkup, për të parë “historinë e re”. Krejt si idetë e të ndjerit. Edhe më keq, bile. Lexojmë sot në “Dnevnik”: “Nëse deri më tani BDI përpiqej që Shkupi të kishte përmendore të rëndësishme për shqiptarët, si dhe objekte nga kultura, tani, sipas paralajmërimeve, maksimalisht do të fokusohet në realizimin e projekteve të këtilla në bastionin e shqiptarëve – në Tetovë.”
A thua do ta marrin edhe Skënderbeun? Atë Skënderbe, për të cilin disa thoshin: po vini rrota dhe kah të shkoni, merreni me vete! Si duket tani rrotat nuk do të duheshkan. Lëre Skënderbeun, po edhe Hasan Prishtinën (“treshen monumentale”- Bogdani, Bageri, Agolli – askush nuk e përmend më!) e qitën në aut. Dëftesat që morën analfabetët e rritur të arsimuar janë nga shkolla “Cvetan Dimov” e jo nga shkolla “Hasan Prishtina”. A be, gjithçka siç do të thoshte udhëheqësi i madh venezuelian.
Ne këtu vërtet nuk kemi naftë, ama shqiptarët shumë e hanë naftën. Muy amigos, thotë komandanti i Shkupit, shkoni në Tetovë, respeto, sepse unë jua dua të mirën. Për shembull, komandanti juaj atje mund të thotë: “Tetova i ka punët zallahi, si askundi dhe është e zhytur në anarki o avari”. O-o? Kjo është mirë, super. Anarkinë e bën vetë, ndërsa avarinë ta bën, fjala vjen, uji i madh, cunami. Ka pasur cunami Tetova? Plot dhe jo vetëm Tetova. Cili qytet, cili vendbanim gëzon decentralizimin në këtë shtet? Asnjëri. E, pra, Tetova ime e dashur, qyteti im i lindjes, copë e grimë është bërë nga avaritë çaveziane dhe për këtë kurrkujt-kurrgjë.
Po “talatimi” i tashëm? “Talatimi” i tillë është garniturë: që për Gostivar dhe Tetovë shqiptarët t’i nxjerrin sëpatat dhe të çajnë kryet njëri me tjetrin, ndërsa “petroli i Aleksandrit të Madh” ta vë në lëvizje makinën Made in Hugo kah Struga dhe Kërçova, që si e si “të korrigjohet” Ligji për ndarjen territoriale të Maqedonisë, i cili gjoja qenkësh në favor të shqiptarëve (nesër në sabah!).
E gjithë kjo ka krijuar precedente në sferën e sigurisë dhe realitete në sferën e pasigurisë. Acalorado Hugo! Ju shkuat, Zoti jua bëftë mirë në atë dynja, po Çaveski nuk po më lë rehat! Shqiptarët politikën e kanë berbat, organizimin e protestave paqësore edhe më berbat, faktori ndërkombëtar po thotë ‘emri, emri të zgjidhet’, po emrin këta hala më tepër e lidhin, jo më ta zgjidhin. Hugërisht, camarada, hugërisht! Domethënë, me avari. Që fillon në Shkup dhe mbaron në…Dojran (të themi në liqenin e Dibrës, do të ishim keqkuptuar!).
Zoti të faltë, Hugo!
Zot, më shpëto dhe mua, një gjysmëshqiptar, një çerekshqiptar, një tetësheshqiptar, një shqiptar! Nga gjithë këta komandantë.
Eh, moj kohë komitare!…