GURI I KRISUR

kështu e quajtën gurin e zhveshur

që duket si salamandra salamandra

në majë të malit ku kalon monopati

i rojes së të kaluarës së hidhur

ku bënte punët e përditshme nëna ime

sadbereja e bukur si mollë

për të na mbajtur gjallë

unë mundohem ta krijoj atë çast në kujtesë

po s’ia dal ta zë bukurinë e imazhit të mrekullueshëm

e s’ka mbetur as ndonjë foto sepse aparati

s’kishte arritur në këto anë të braktisura

s’ka pasur mundësi që këtu të ndalej koha

dhe në të të shënohej buzëqeshja

dhe rrënja e dashurisë së pafund

të quajtur nënë

shenja më e rëndësishme dhe madhështore

për njeriun

këtu ka mbetur shenjë guri i krisur

ku ndonjëherë ulej nëna të merrte frymë nga lodhja

dhe në afërsi të të cilit në një shtëpi të vjetër

me oxhak të lartë

kam lindur unë

në vitin e turbullt dyzet e pesë

kur turma të ndryshme nga veriu

kishin ardhur të thonë se gjithçka është e tyre

edhe shtëpia jonë

edhe përroi

edhe miniera e vjetër edhe fusha e verdhë

edhe oborri i shukriut

edhe kroi i dalipit

edhe lagjja e shutajve

kishin ardhur këtu të bëhen pronarë të kopshteve

ta ndajnë përgjysmë sofrën tonë

të na e grabisin plangun

copën e bukës të na e marrin prej dore

edhe shpirtin të na e marrin si mall

ushtarë të përhumbur ishin

me sy të mjegullt

por fshati qëndroi në këmbë

etërit tonë nuk u dorëzuan

e ata nuk ia dolën

u kthyen kryelëvarur

kurse nënat nuk i ndalën ninullat

bashkë me nënën time të mirë

ata shkuan po mbeti guri i krisur

ta ndajë natën prej ditës

ta shoqërojë natën me hënë

kur nëna ma këndonte këngën më të bukur

e hëna hidhte plohur ari mbi pemë

duke i zbuluar shpendët e mëdhenj

që i ruanin kohët e shkuara

dhe duke e zbuluar bukurinë e nënës sime

që s’e gjen dot as nëpër legjendat plot krenari

dhe fshatarët që kthehen në fshtin e shkretëruar

me kuajt e ngarkuar me dru

që ndaleshin të pushojnë te guri i krisur

i cili i i zbuste dhembjet

dhe i forconte shpresat

i cili s’e duroi peshën e gjurmëve të të huajit

te ai gur që s’heq dorë nga krenaria

dhe është udhërrëfyes që shpie te legjenda

te ai gur që s’ka frikë nga zoti suprem i miteve

guri i krisur

shenjë e fëmijërisë sime së pafat

i dashurisë sime për nënën

i dashurisë së bërë nga dhembja