Bosh po ndihem në brendësi,
asnjë fjalë me gojë s’flas,
ndodhem larg miqve te mi,
por kujtimet më vijnë pas.
Rri mendoj në një qosh,
kohën pas e kthej disi,
por une prapë ndihem bosh,
shumë i heshtur në vetmi.
I lumtur shumë në atdhe,
sa magjike ajo lojë,
dua t’ shkoj unë atje,
miqtë e mi prapë t’i takoj.
Ta vazhdoj at’ lumturi,
ta largoj kët’ trishtim,
se atdheu është madhështi,
nuk jetohet në mëgrim.
Poezi Ardian Haziri