Pasi ke ndërruar çelësin
Ti hap një shtëpi, në të cilën
Fërfëllon dëborë heshtjeje.
N’akord me gjakun që të rrjedh
Prej syrit, prej gojës a prej veshit,
Ndërrohet çelësi yt.
Çelësi yt ndërrohet, ndërrohet fjala jote,
Duke e lënë veten ta bartin bashkë me flokëboret.
N’akord me erën që ty të shtyn
bora e mbledh fjalën shuk.
Poezi nga Paul Celan